Chapter 33 ♥

Na samym poczatku PRZEPRASZAM!!!!

Rozdzial jest beznadziejny. W ogole mi nie wyszedl i ahh co tu duzo mowic. Jest dupa!

Zblizaja sie wakacje, a tym samym moje wyjazdy.

Od 10 lipca do 24 lipca jestem z rodzicami na Mazurach.

Potem 29 lipca wyjezdzam do cioci do Norwegii i tam bede dluugooo.

W Norwegii u cioci bede miala meta, ale nie wiem jak tam na Mazurach, ale sie zobaczy

W piatek zkonczenie roku. I jezeli uzbiera sie pod tym rozdzialem min. 5 komentarzy to dodam imagina wyslanego na konkurs. A teraz pare prosb dla was.

1. Odwiedzajcie storne 'pytania do bohaterow' i pytajcie sie.

2. Strona 'Pytania' - zadawajcie pytania do mnie. Chetnie odpowiem.

3. Wasza ulubiona postac w opowidaniu i dlaczego?

4. Jak trafilas na mojego bloga?

5. Odwiedzcie tego bloga: http://opowiadanie-o-one-direction-natka.blogspot.com/?m=1 - jest swietny.

To na tyle. 

Byle do piatku, Marcela <3

*Zayn*
Obudzilem sie rano, a po chwili do pokoju wszedl Louis.
- Czy cie nikt nie nauczyl pukac? - zapytalem.
- Nie wiesz gdzie jest Niall?
- A co mnie to obchodzi - powiedzialem.
- Boze, ja wspolczuje Tori to co z tob znosila - powiedziak i zamknal drzwi wychodzac.
Jak mnie oni denerwuja. Powoli mam ich dosyc. Najpierw sa po mojej stronie, oprocz Nialla - ktorego chetnie to bym zabil - a teraz nagle Louis ma wonty. Z reszta nie wazne. Mam ich gdzies. Wyjalem z szafy czarne rurki, szara koszulke. Poszedlrm do lazienki. Przebralem sie, a potem uczesalem. Zszedlem na dol. Chlopacy (oprocz Niall) siedzili w salonie i grali w gry na PS. Ubralem buty i czarna skore. Wyszedlem z domu, a nastepnie usiadlem w swoim samochodzie. Zacisnalem rece na kierownicy i ruszylem. Jachalem lomdynskiminulicami, az w koncu dojechalemmdo Nandos. Boze, zamieniam sie w zarloka. Zamowilem sobie jedzenie i szedlem w kierunku wolnego stolika. Po drodze zauwazylrm w stoliku w samym rogu Nialla, Dage i.. Wiktorie? Tak to ona, zdecydowanie. Siedziala i mieszala w jedzeniu, a tamta dwojka smiala sie w najlepsze. Troche mi jej szkoda. Ten Alex... ale to przeciez moze byc moja wina. Gdybym nie ja, pewnie bylaby ze mna i ..., O nie Zayn. To ona cie oszukala. Spozylem swoje jedzenie i wyszedlem na zewnatrz. Zapalilem papierosa, a po chwili siedzialem juz w swoim samochodzie. Pojechalem do domu. Sciagnelam buty i kurtke. Udalem sie do mojego pokoju. Co robi tu moja mama?
- Mamo c ty tutaj robisz? - zapytalem.
- Jak zwykle. Moze tak. Hej mamusiu. Stesknilem sie za toba co u ciebie leci? - powiedziala powaznie. - Dobra przyjechalam sie opierdzielic.
- Za co? - zapytalem.
- Przeciez Tori jest zalamana. Dzwonil dzisiaj Niall i..
- On jest nienormalny! Co za idiota.
- Zamknij sie - wrzasnela na mnie. - Nie rozumiesz, ze ona nie miala wybpru? A tobie co? Menadzer na wszystko pozwala? Nie, wiec zrozum ja. A tak w ogole to odczep sie od Nialla a dobry chlopak, a najwaznoejsze twoj najlepszy przyjaciel.
Rozmowa z mama dala mi wiele do myslenia. Bralem juz kluczyki od samochodu, ale zadzwonila do mnoe Daga?
- Tak?
- Zayn, szybko do szpitala.
- Czemu? - pytalem schodzac na dol po schodach.
- Tori, ona... dzisiaj... No jedz!
Upuscilem telefon i wyboeglem z domu. Wszedlem do samochodu i czym predzej udalem sie do szpitala. Kilka mandaow by sie zebralo, ale to nie wazne.
Koedy znalazlem sie w szpitalu zaczalem szukac ich. W koncu zauwazylem Nialla i Dage. Podbieglem do nich.
- Co sie stalo? - zapytalem.
- Jak wrocilismy ze sklepow wziela za duzo pigulek nasennych. - Rozplakala sie Daga.
- Co z nia? - zapytale wystraszony.
- Udalo im sie. Zrobili plukanie zoladka, a teraz spi - powiedzial Niall przytulajac Dage.
Powoli wszedlem do sali. Lezala tam blada i bez zycia. Podszedlem do niej. Chwycirm za reke.
- Ja-ja przepraszam. Jestem idiota i wiem, ze mi nie wybaczysz, ale moja mama uswiadomila mnie i tym bardziej wiem, ze jestem dupkiem i..
- Shhh - uslyszaem i spojrzalem na Tori. Miala zamkniete oczy.
- Mowilas cos?
- Glowa i brzuch mnir boli - szepnela.
- Pojde po lekarza.
Wyszedlem z sali i zwolakem lekarze. Poszedl do niej i podal jej leki. Kiedy wyszedl usiadlem obok lozka.
- Przepraszam - szepnalem.
- Litujesz sie - stwierdzila. - Wyjdz i popros Dage jesli mozesz.
- Jasne - powiedzialem.
Poszedlem do Dagi i powiedziakem, ze moze wejsc. Sam usiadlem obok Nialla.
- Przepraszam - powiedzialem spuszczjac wzrok.
- To bylo do mnie? - zapytal.
- Tak. Wiem ze jest glupjiem.
- Chodz tu - powiedzial i mnie przytulil.
*Tori*
-  Pogodz sie z nim, prosze - powiedziala do mnie Daga.
- Ale on ... - szepnelam.
- Blagam cie. Tori, kochasz go on ciebie, Wszystko jest ok. Ide po niego.
- Daga nie - szepnelam, ake ona wtszla z sali.
Zamknelam oczy i czekalam. Uslyszalam zmyknie drzwi. Po chwili uslyszalam oddechnie daleko mnie.
- Zayn? - powiedzialam cicho, bo glosniej nie moglam.
- Co sie stalo? - zapytal wyraznie przejety.
- Przepraszam, ze cie oklamywalam, ale kazali mi.
- Nic sie nie stalo - powiedzial.
Po chwili poczulam usta na swoim czoke. Otworzylam oczy i zauwazylam Zayna. Mial czerwone oczy od placzu.
- Nie zostawiaj mnie - powiedzialam.
- Obiecuje, ze kiedys bedziemy mieli gromadke dzieci, a ty bedziesz Wiktoria Malik. - Powiedzial, a ja sie usmiechnelam.