Thirty Eight 'Zayn'

To było coś cudownego. Jak bajka. Znalazłam swojego księcia. Był kochany, pomocny, romantyczny i ufałam jemu. Z dnia na dzień co raz bardziej mnie zaskakiwał. Parę dni temu oświadczył mi się. Wiem, że najpierw spytał się mojego taty. To był cudowny dzień.

Leżeliśmy w łóżku. Przytuliłam się mocno do niego, a on pocałował mnie w głowę.

- Myślałaś o ślubie? - zapytał.

- Chciałabym ślub z klasą. Taki cudowny ale klasyczny, ale z klasą. Rozumiesz? - zapytałam.

- Nie - odpowiedział.

- Wszędzie biało z dodatkiem błękitu. Takie szykowne, ale bez przesady. Sala i zespół - powiedziałam. 

- W Anglii robimy prawda? - zapytał.

- Tak, ale musimy wynająć taką sale weselną z pokojami, bo moja rodzina jest wielka. 

- Będzie co zechcesz - powiedział.

- A jak z kościołem? - zapytałam.

- Rozmawiałem z pastorami ze Stanów Zjednoczonych. Dadzą nam ślub. Tylko ty w swoim kościele musisz potem dostarczyć, że wzięłaś ślub i takie tam - powiedział.

- Kocham cię - powiedziałam. 

- Ja ciebie też.

Pare miesięcy później Zayn się zmienił. Chciałam zacząć już planować ślub, ale on jeszcze 'nie miał czasu'. Było mi smutno. Właśnie wrócił ze studia.

- Hej kochanie - powiedziałam.

Nie odpowiedział. Poszedł do góry. Nie wiedziałam co się dzieje. Poszłam za nim. Siedział przy biurku i coś pisał. Podeszłam i usiadłam mi na kolanach. 

- Kochanie, co się dzieje? - zapytałam dotykając jego twarzy.

- Nic. [T.I.], nie mam teraz czasu - powiedział. 

Zeszłam na dół i zastanawiałam co się dzieje. 

Zaczęłam się co raz gorzej czuć. Wymiotowałam, zmieniał mi się nastrój. Poszłam do apteki po test ciążowy. Zrobiłam w domu i wyszedł negatywny. Cieszyłam się. Chociaż postanowiłam się upewnić na 100% u lekarza. A więc zapisałam się do ginekologa. Zayn nic nie podejrzewał, trochę mnie to smuciło.

Niestety, u ginekologa dowiedziałam się, że jestem w 2 miesiącu ciąży. Przecież brałam tabletki. Fakt, może pare razy zapomniałam, ale wtedy nie robiliśmy tego.

Wróciłam do domu. Zayn siedział i jadł obiad. Usiadłam na przeciwko jego. Podał mi talerz z obiadem. Nie miałam ochoty na jedzenie. Co ja teraz zrobię? Ze względu na jego humor nie powiedziałam jemu. Rano obudziłam się i prawie zabiłam potykając się o Zayn'a biegnąc przez łóżko. Wbiegłam do łazienki i zwymiotowałam. Zayn dobiegł do mnie i przytrzymał mi włosy. Skończyłam i wstałam. Podeszlamdo umywalki i chwyciłam szczoteczkę.

- Co się dzieje? - zapytał. - Nie pierwszy raz wymiotujesz - powiedział.

Nie odpowiedziałam nic. Zaczęłam myć zęby. Umyłam, ale on nadal stał i patrzył się na mnie.

- Kochanie - zaczął.

- Teraz kochanie? A co przez ostatnie 2/3 tygodnie się działo? - zapytał. 

- Przepraszam. Miałem wielki stres w pracy. Na szczęście nie mamy trasy - powiedział.

Przytulił się do mnie.

- Zayn - zaczęłam, a on spojrzał się na mnie. - Jestem w ciąży - powiedziałam i się uśmiechnęłam.

- C-co?! - odsunął się ode mnie. - Nie żartuj sobie ze mnie - powiedział poważnie.

- Ja nie żartuje - szepnęłam.

Już wiedziałam, że nie jest za wesoło.

- To twoja wina! - wrzasknął. - Nie umiesz brać tych durnych tabletek?! - zapytał się.

- Przepraszam - powiedziałam. - Nie czekaj. Moja wina?! A czyli sama siebie zapłodniłam?! - zapytałam. - Trzeba było samemu się zabezpieczać, a nie teraz zrzucać winę na mnie!

- A na kogo?! To twoja wina! - krzyknął.

- Super - powiedziałam ściągając pierścionek z ręki. - Proszę bardzo - oddałam jemu i zeszłam na dół do kuchni. 

Byłam wściekła! Zdałam sobie sprawę, że zerwałam zaręczyny. Z oczu zaczęły wydobywać się łzy. Usłyszałam jak Zayn wychodzi z domu. No i dobrze! Niech sobie idzie!!! 

Poszłam do góry i przebrałam się. Ubrałam zwykłe dżinsy i bluzę. Wytuszowałam rzęsy i uczesałam się. No spoko, a co teraz mam robić? 

Włączyłam muzykę i wzięłam się za robienie obiadu. Zajęło mi to ponad godzinę. Zjadłam, a następnie zadzwoniłam do mamy. Opowiedziałam jej wszystko, ale ona broniła Zayn'a! Zawsze tak jest! Usiadłam przed telewizorem. Byłam wykończona więc zasnęłam.

Ktoś mnie podniósł i zaczął nieść. 

- Zayn? - zapytałam.

- Shh... Śpij - powiedział i poczułam, że leżę na łóżku. 

Po chwili położył się obok mnie.

- Gdzie byłeś? - zapytałam.

- Śpij - powiedział, a ja usiadłam szybko.

- Gdzie?! - ponowilam pytanie.

- U Liam'a - powiedział. 

- Oh, dziwie się, że wróciłeś - powiedziałam. - A potem co robiłeś?

- Byłem i Niall'a.

- Oczywiście, urządziliście sobie spotkanie singli? - zapytałam.

- Przepraszam cię! - krzyknął. - To był szok no! Mam tylko 21 lat, a już mam zostać ojcem! Mam karierę, fanów, nie mamy jeszcze ślubu w dodatku. Dziwisz się mi? - zapytał.

- Tak! Nagle jaki ty biedny. A co ja mam powiedzieć? - zapytałam. - Mam 19 lat i jestem w ciąży. Mój chłopak zrzuca całą winę na mnie. To ja będę musiała nosić przez 9 miesięcy to dziecko. To ja będę musiała je urodzić! I to ja będę musiała wychowywać je sama, bo ty jeździsz w trasy!!! Rzeczywiście! To ty masz przechlapane - powiedziałam i zaczęłam płakać.

- Ej, kochanie - objął mnie ramieniem. 

- Przepraszam. Ja nie chciałem. 

Podał mi pierścionek. Nałożył go na palca.

- Będzie trzeba przyspieszyć ślub - powiedzieliśmy razem.